پبه جرات می توان گفت که بشر در طلوع وجود خود شروع به استفاده از کنجد پودر شده کرد.
کنجد (با نام مستعار کوندجود، کندژود، کنجد و سیم سیم) در تمام نسخه‌های خطی باستانی آشوری، چینی، فارسی، بابلی، مصری ذکر شده است.
تا پنج هزار سال قبل از میلاد، دانه های کوچکی از رنگ های سفید، سیاه، قرمز و زرد برای تهیه روغن برای لامپ و ماساژ و خمیر برای کیک استفاده می شد.
خدایان آشوری، طبق یک افسانه قدیمی، دوست داشتند به احترام خلقت این دنیای پر سر و صدا، شگفت انگیز و زیبا، یک یا دو فنجان شراب کنجدی خوب بنوشند.
زیبایی های شرقی با ساختن خط چشم از دانه های سوخته گیاه، چشمان مشکی و زیبای خود را جذاب و پرشور کردند.
و در افسانه ی احمق بیچاره علی بابا و چهل دزد وحشتناک، از کلمه سیم سیم به عنوان طلسم استفاده شده است که درهای سنگین غاری اسرارآمیز را می گشاید که تا لبه پر از ثروت های ناگفته است.
منطق خالق بی نام یک داستان جادویی را می توان درک کرد: وقتی یک جعبه کنجد می رسد، با صدای بلند باز می شود و از دانه هایش سلامی مسحور کننده ترتیب می دهد.
همانطور که مادر طبیعت قصد داشت، به طوری که آنها پرواز می کنند و به آنها زندگی می بخشند. گیاهان سالانه جدید
کنجد کجا و چگونه رشد می کند؟
این یک گیاه بلند است تا دو یا بیشتر متر! با گل های سفید بسیار زیبا شکوفا می شود و عطری لطیف از خود متصاعد می کند.
در هند، کشورهای خاور دور و آسیای مرکزی، در قفقاز و آفریقا رشد می کند. کنجد با نشاط استثنایی متمایز است.
به خشکسالی طولانی مدت و باران های بی وقفه اهمیت نمی دهد. رشد می کند و چشم را خوشحال می کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.